əzəm

sif. <ər.> köhn. Böyük, ən böyük, ulu (adətən vəzifə adlarına qoşulur; məs.: sədri-əzəm – Sultan Türkiyəsində baş nazir). <Yasavul:> Mən bu cəhəti canişiniəzəmə yazdığım raportlarda qeyd etmişəm. S. R..